Takie artykuły jak te, bardzo łatwo jest przegadać, przykryć czczym i czerstwym słowem. I tryliardami pośpiechów, (pół)(u)śmiechów, dań, (z)równoważników zdań i zdań. Nie o to chodzi. Nie to schodzi i nie tak chłodzi.
Podobnież statystyczna para kłóci się siedem razy (dziennie codziennie) nie wiem skąd takie statystyki, ale można sobie je w buty włożyć, przynajmniej zyska się parę centymetrów na wzroście. Jeśli komuś to potrzebne. Ciekawym spostrzeżeniem jest natomiast to, że najczęstszą przyczyną spięcia na łączach jest … Nie, nie wyniesienie śmieci,finanse, czy seks. Chociaż o tym też będzie o co się naprawdę kłócimy sprzeczając się o to,czy o tamto, i jeszcze tamto i o to właśnie tu i tak.
[żarówka ze szklaną bańką, źródło zdjęcia] #BoŚwiatJestCiekawy!Pstryk.
Jak często słyszał/eś/aś nawoływanie do bycia sobą? Przestraszam. Przepraszam, do B y c i a S o b ą. Znasz to z autopsji?
W całej rozciągłości… Ze wszech miar uwolnić drzemiące kreatywności, wyrytych i ukrytych pragnień mgnień. Tylko jeśli kupisz, jeśli wejdziesz szczebelek wyżej, kiedy połkniesz pigułę, schudniesz, urośniesz, zdobędziesz awans, nie będziesz jadł/a cukru, wciśniesz się w stare jeansy, zrobisz kaloryfer, zakręcisz kurek z… itd. A dla mnie pierwszym krokiem by Być Sobą to znaczy nie oszukiwać się. I tu jest pixel pogrzebany, przegrzany itp.A nie znajduje się po stronie reklam, filmów, osób, które chcą nam coś sprzedać. Warto usiąść w tym zdaniu. Poobracać je w palcach. Wymacać znaczenia i zmącenia. Wszak, nikt tak jak my sami nie potrafimy się oszukać. I szukać siebie jak wiatru w polu widzenia,do widzenia! Wiedzenia i zwiedzenia. Łasimy się na proste rozwiązania trudnych spraw i trudzimy się na łatwą nadzieje, nadziewaną frazesami, frazami do natychmiastowej aplikacji.Zmiana, ta, którą uważa się powszechnie za ważną, to proces, który jest osadzony w czasie i przestrzeni-a nie spadającagwiazda, za której sprawą dekoracje przeistaczają się w inne. Nigdy nie jest łatwy, prosty, choć czasami b y w a przyjemny. (Dlatego też poradniki nie działają, tak – jakbyśmy tego oczekiwały/li- proste jak ogon świni- bo nie takie jest ich działanie). Pytanie, czy potrzebujesz kolejnego poradnika? Po co? Jakiej informacji teraz potrzebujesz? A jakiej chcesz?
[żarówka ze szklaną bańką, źródło zdjęcia] #BoŚwiatJestCiekawy!Jeśli piętnasty wpis w serii #iskierki to znaczy, że jesteśmy na półmetku! Jakże się cieszę, że możemy być tu razem.
Dzisiaj zgodnie z zasadą prze(d)stawioną w tej iskierce. Zrobię coś inaczej. Na lekko, zaczynając tydzień. :-).
Primo: Zaprosić do tego, żeby sięgnąć po książkę, ale z tej półki, i o takiej tematyce, po którą zwykle nie sięgasz. Czy to w zakresie tematyki, czy przedstawionych przekonań. A najlepiej i jedno i drugie. A żeby nie być gołosłowną, to sama przeczytałam, a raczej wysłuchałam Zamętu. Słowo o realizacji dźwiękowej, której podjął się zespół lektorów wespół z pracownikami Audioteki (np przejście między efektami dźwiękowymi, a muzyką- nie wspomniawszy o aktorach i aktorkach, realizator(k)ach). To słowem rekomendacji.
[Jan Vermeer, Widok z Delft, ok. 1658-1661, 96,5 × 115,7 cm, Mauritshuis,jeden z nielicznych portretów miast, gdyż malarz specjalizował się w scenach we wnętrzach. Źródło].I jak tam było na spacerze? Jakie mieliście/ miałyście widoki na teraźniejszość?
Odkąd w haskim muzeum zobaczyłem „Widok Delft”, wiem, że widziałem obraz najpiękniejszy na świecie [Prust].
Twórczość Jana Vermeera, jest to jeden z najlepiej udokumentowanych w historii sztuki, tak, jestem świadoma, że zdarzały się pomyłki i to nie bagatelne. I to na samym początku, gdy został, przez swego odkrywcę, okrzyknięty mistrzem detonującym wszystkich mistrzów Peterem de Hoochem na czele-przypisano mu autorstwo większej ilości dzieł, a (s)tworzył, niespiesznie około trzydziestu. Ale za to jakich?
Żebra- w trakcieoddychania- poruszają się pięć milionów razy w ciągu roku. Ależ, ależ. Nie o tym. Nowe badanie podważa teorię, wedle której mózgi osób dorosłych przestają wytwarzać nowe, świeże, nie śmigane neurony. Dziś już wiadomo, że czynność ta nie ustaje, aż do śmierci, jeśli nie jest zakłócona procesem chorobowym.
Badacze z Uniwersytetu Columbia przebadali mózgi dwudziestu ośmiu zdrowych ludzi, którzy zmarli nagle między czternastym a siedemdziesiątym dziewiątym rokiem (swojego życia).
Jedną z potrzeb człowieka jest umoszczenie się w teraźniejszości z własnym kubkiem, meblem i planami (nie mydlić z plamami) na przyszłość. Mieć horyzont zdarzeń. Winston [Churchill] zwykł mawiać:
Sukces nigdy nie jest ostateczny. Porażka nigdy nie jest totalna. Liczy się tylko odwaga.
[żarówka ze szklaną bańką, źródło zdjęcia]. #BoŚwiatJestCiekawy!Ależ czym jest owa odwaga.
Konfucjusz powiedział kiedyś, to co z namiętnością powtarza wiele liderek i liderów, menadżerów i menadżerek i
[żarówka ze szklaną bańką, źródło zdjęcia] #BoŚwiatJestCiekawy!rzesze ludzi o innych profesjach.
Nieważne jak wolno stawiasz kroki, ważne byś nie zatrzymał się w drodze.
Zdanie wytrych! Doprawdy? Do prawdy dochodzi się powoli z namiętnością wypływającej z ciekawości, z trudnościami, ale i z refleksją, fleksjąi mgnieniem. I prawem do zatrzymania się na drodze, gdziekolwiek ona prowadzi. Droga prowadzi, doprawdy? Prowadzi, czy my prowadzimy? Pro, czy wadzi? Przeszkadza, czy sprzyja? Może pro czy wadzić, czy jednak my prowadzimy? Albo kiedy dzieje się jedno, a kiedy drugie.
[żarówka ze szklaną bańką, źródło zdjęcia] #BoŚwiatJestCiekawy!Nie wiadomo co by było gdyby…
Osoby, które mnie znają, wiedzą, że nie przepadam za gdybaniologią stosowaną, która podobnież ma swoją fachową nazwę, która uleciała mi z neuronaliów. Za to wiadomo, czym skutkowało ponaglenie przez władze uczelni w Sant Petersburgu Dymita Mendelejewa, który zobowiązał się, że napisze podręcznik dla studentów. Wiecie, nauka matką wynalazków. I takie tam. Przygłody bibliotekarzy (i bibliotekarek) w krainie entropii, i tropi i tripy i tropy, czyli jeszcze jeden materiał do kolekcji Zakuć, zdać, zapomnieć. Zakuć, zdać, zapo pomieć. Mieć po, czyli z bani.
[żarówka ze szklaną bańką, źródło zdjęcia] #BoŚwiatJestCiekawy!Nie od dzisiaj wiadomo, że śmiech uwalnia od bólu, pozwala chociaż na moment zapomnieć o chorobie, której doświadczamy. I wpuścić (i wypuścić w ramach ćwiczeń oddechowych) trochę powietrza przestrzeni… Nie chodzi o to, by wszystko, wszystkich i zawsze potraktować śmiechem. Nie. Zdecydowanie nie.
Zastanówmy się kiedy ostatni raz śmiałeś/ śmiałaś się głośno i s e r d e c z n i e ? Serdecznie. Tak po prostu. Kiedy ostatni raz śmiałaś się z samej/ samego (samej) s i e b i e ? Nie chodzi o wyśmiewanie, ale o łagodny stosunek i życzliwy dystans do własnych poczynań, a przede wszystkim pomyłek, lapsusów itd. Oczywiście są kwestie, które wymagają namysłu. Powagi.I jeszcze większej wagi. Sumo sumarum. Tak. Oczy_wiście, tylko nie dyndajcie. Chodzi o te wszystkie momenty, które można by było nie tyle bez uszczerbku, co z pożytkiem potraktować z przymrożeniem gałki ocznej, a przynajmniej powieki nie koniecznie na wieki, ale w ten chwili, w której jesteś(my). Dystans.
Ćwiczenie jego osiągania można również poprzez namysł. Odpowiedzi na poniższe pytania.
Czy to prawda? Odnosi się zarówno do wyobrażeń/ przekonań na jakiś temat, sytuacji.
Czy mogę mieć absolutną pewność, że to jest prawda? Bo oczywiście może tak być, że posiadamy tę pewność.
Jak się zachowujesz gdy myślisz, że ta myśl jest prawdziwa?
[żarówka ze szklaną bańką, źródło zdjęcia] #BoŚwiatJestCiekawy!Ponieważ nie wiemy kiedy umrzemy myślimy o życiu jak o niewyczerpanym źródle. Jednak wszystko dzieje się tylko pewną ilość razy, tak naprawdę bardzo małą ilość. Jak wiele razy wspomnisz jakieś popołudnie z Twojego dzieciństwa? Popołudnie, które jest tak ważną częścią ciebie, że nie wyobrażasz sobie życia bez niego. Może jeszcze cztery lub pięć razy, może nawet nie tyle. Ile jeszcze razy ujrzysz pełnię księżyca? Może… a do tej pory wszystko wydawało się nieskończone.
[Paul Bowles]
I moja refleksja, z którą chciałabym żebyś pochodził/a. Dlaczego tak bardzo gloryfikowana jest umiejętność/ możliwość wykonania, doświadczenia pewnej czynności po raz pierwszy? A nie po raz ostatni. Otóż tak, istnieje pewna trudność, w tym, że nie wiemy kiedy nastanie ten dzień, kiedy przyjdzie nam zrobić, coś po raz ostatni. Kochać, śmiać się z kimś kogo darzymy sympatią, rozmawiać… Czcionki nie wystarczy by wymienić… Przy najbliższej sytuacji, pomyśl proszę, że to co właśnie robisz, robisz po raz ostatni. Czy ta świadomość by coś zmieniła w Twoim postępowaniu? Co zrobił/a byś inaczej? A może nic?
