188.Trzy szybkie.

Nie trzeba się trudzić, i brudzić i nudzić by znaleźć tu lekkie treści, ten blog także i je pomieści! Ten wpis także nie będzie wyjątkiem. Zaproponuje garść dźwięków i wydźwięków przychylnych. Przytulnych. Gdzieś pomiędzy popem, a lekkim jazzikiem. Jeśli zdarza Ci się sympatyzować z popjazzem to z pewnością znajomość pierwszych taktów powitasz z zadowoleniem i przyjemnym rozleniwieniem znakomicie korespondującym z popołudniową jesienną kawą. Wracamy do liczb nieparzystych, praktycznych i zapomnianych. Może gdzieś tam na najbardziej z zakurzonych półek tuła się dźwięk… Dziś z przyprószeniem zmęczenia, ale bez jęczenia i z przymrożeniem ucha, a nie, nie przepraszam (o tym było w ostatnim wpisie września) przymrużeniem ucha. Ucha cha-cha. Nie, wróć, nie cha-cha.

Co proponuję?

[Diana Krall, Diana Krall – When I look in your eyes, źródło zdjęcia].

Dianę Krall– Złośliwi piszą o niej, że to jazz dla klasy średniej, która to klasa, uważa, się za słuchającą jazzu. Ale co tam, gdyby pop w Polsce miał głos i umiejętności jakimi dysponuje Kanadyjka to ja, osobiście byłabym ukontentowana…  Jeśli ktoś/ia chcę się zaprzyjaźnić z tymi dźwiękami właśnie, to album When I look in your eyes jest znakomitym początkiem podróży… Doskonała dykcja, kompozycja albumu nieprzegadana. Także dlatego, że można znaleźć na niej piosenki: George‚a Gershwina, Irvinga Berlina, Michaela Franksa, czy Cole‚a Portera w aranżacji Johna Mandela. Dokonały album na jesienny wieczór przyprószony swingiem, i symkami, dobrą sekcją rytmiczną i głosem Diany, który nie do końca decyduje się na zachrypnięcie…[Wspomninałam o jej album_ach! także tutaj].

[Gabriela Anders Waiting źródło zdjęcia].

Gabrielę Anders Waiting wciąż czeka na odkrycie w naszym kraju. Co dziwi gdyż Polacy i Polki ukochali sobie kołyszące rytmy oscylujące wokół bossanowy. No dobrze, nie przepadam za bossą i nową, ale to dobry przykład w jaki sposób można łączyć jazzik z rytmami latynoamerykańskimi i nawet wykorzystać w sposób brzmienie komputerowe. Ciepły nie tylko jest głos Gabrieli, ale także wybijający się saksofon. Nie razi – i nawet się podoba, kolejna wersja Dziewczyny z Ipanemy, a to  bardzo dużo, jeśli weźmiemy pod wzgląd  liczbę przeróbek, wersji niby nowych, kontr (o)_wersji… Całość przyjemnie spójna, radosna jesiennie i smutna wiosennie. Nic, tylko się pozwolić kręcić płycie w odtwarzaczu.

[Norah Jones, Come away with me źródło zdjęcia].

Norah Jones, teraz jest już znana, tak w Polsce jak i poza nią. Gdy po raz pierwszy trzymałam ten krążek w dłoniach niewiele osób wiedziało o jej istnieniu, śpiewaniu i wydawaniu albumów. Dziś, sprawa uległa zmianie. Come Away With Me  to pierwszy album artystki, wcześniej była tylko EPka, z nagraniami z pierwszej sesji. Nie polecam tego albumu dlatego, że rozszedł się w fantasyczno-przerażającym nakładzie i zdobył aż 5 nagród amerykańskiego przemysłu muzycznego (proszę zwrócić uwagę na osoby, które podjęły się produkcji albumu jak również towarzyszących pianistce instrumentalistów), i wcale nie dlatego, że wpisuje się w konwencję trzech szybkich, albo pasuje do nastroju. Subtelność prostoty.Nie tylko na coraz dłuższe czernią jesienne wieczory.

Z życzeniami kojącego zasłuchania i owocnego: tak poszukiwania — jak znajdowania, a może i wspominania 5000Lib. Smacznego wieczoru, dobrego nadchodzącego końca tygodnia.