"Plus ratio quam vis".
Kilka słów (o nas) wymyka się gramatykom powszedniego ciążenia moknącym i mknącym ku zmarszczkom zmierzchu z(a)wie ruchom para bo licznym, licznym, licznym. Kilka słów o nas rzeczy oczywistość zmienia. I z nazwiska i z imienia sny, czkawką ech przy_ (po)mijane. Imionom dni nadajemy posmak zdziwienia i (pół)pauz. Rym rytmu.Oddech krokom, fakturę konturom (koloratur choćby kolokwialnym). … Czytaj Dalej [463]. Kilka (słów).
W moim ogrodzie, gdzie czas leniwy Powolną strugą płynął wytrwale, W moim ogrodzie, gdzie jeszcze nigdy, Tak dawno słów przyjaznych parę. [Ogrodu serce, Piotr Strojnowski, piosenka z repertuaru zespołu Daab]. Jak można wnosić po tytule, dzisiaj tematem jest narzekanie. Inaczej. Po pierwsze: czym jest narzekanie? Rzec można, że to takie pływanie w nurcie … Czytaj Dalej [462] O. Zbrojnikach, studniach, pielęgnacji ogrodów, drogowskazach i…(Jak przestać narzekać).
Dni perliste mkną moknąc od minut, kurcząc od godzin cieknąc mniej lub bardziej miej mniej (po)g(ł)odnych mglistych, myślami dżdżystych tych mżystych wzorzystych drżąc bardziej, bardziej, bardziej m(o)knąc zmarszczkami (klnąc?) w star(s)(c)zym spojrzeniu czym głos ginie gnąc pnączami zdań, głosek, drgań ponaglań gramatycznymi(po)winnOŚciami opowieściami, wieściami, wie, wiers(z)ami wzruszeń, wersjami poruszeń wonnościami wspomnieniami oplatając zdarzenia, daty, imiona, … Czytaj Dalej [461]. O deszczu (a bardziej jeszcze: o jesieni).
Nie da się chodzić w więcej niż jednej parze butów na raz. *** Upał łupał kawa i ciekawość, która przyjmuję formę [wś]ciekłą. Niedziela skrapla się piękną polszczyzną, barwą i fakturą, ruchem, dotykiem zastygłym na brzegu skóry. *** Nie używa puncyn kształtując dzień.I po()wietrze wietrzę (wy)dźwięki... https://www.youtube.com/watch?v=QmHknr66WBw [źródło nagrania] Nie tylko dostrzeganie, i rozumienie jest … Czytaj Dalej [325+2]. Do czytania nocą (2).
Pocenie się drzew możecie zresztą pośrednio zaobserwować – i to przy domach. Rosną tam często dawne żywe choinki, których nikt nie chciał wyrzucić, więc je posadzono i cieszą się jak najlepszym zdrowiem. Rosną i rosną, a w którymś momencie stają się o wiele wyższe, niż oczekiwali właściciele. Przede wszystkim jednak w większości wypadków stoją … Czytaj Dalej [459]. Sekretne życie drzew. Co czują drzewa.Jak komunikują się ze sobą…
Bardzo dobrze pamiętam to niebieskie opakowanie z charakterystycznym, białym napisem. Co więcej, nie miałam szansy o nim zapomnieć -remedium na spierzchnięty nos w czasie katariad, bo toż to kaaaatari/j/ady były i są, nie jakaś tam ledwie stróżka z nosa, lecz potężny obrzydliwie czerwony nochal z przyległościami jakże po tyradach libacji (jestem egzemplarz bezalkoholowy) ale z … Czytaj Dalej [454]. Białe jak śnieg, a jednak niebieskie. Nie tylko o katari/j/adach.
Łuszczę się, zrzucam myśli niczym naskórek. Cienio_(i)rytuje spojrzenia. Z wrzeń przygasza żar.Ty perspek.ty.wy. Blisko mi dal, daleko, coraz bliżej. Jednak na (w)znak i wprost do (tęsk)noty. Marszczy się płacz jak przeźroczysta skóra osiemdziesięciolatki i z(a)nika jasną cienką blizną dn(i)a. Sierpień pachnie wspomnieniem, kurzem, i zbyt krótkimi zdaniami połykanymi bez przeżuwania,lepkimi letnimi popołudniami gdy niebo miarowo … Czytaj Dalej [457]. …
Nie wiem nic, nic o snach (ważek, ciem i motyli). Tli się dzień, żarzy skwarem sierpniowym jeszcze, jeszcze, jeszcze je szcz eeee. Skąd płynie spokój? Rozlewając się na barki i wzdłuż kręgosłupa.Rozluźniając mięśnie i oddech. Szmer. Głaszczący kształty i faktury, nasycający barwy i zapachy. Gdzie ma swoje źródło, bijące, żywe, i orzeźwiające niczym łyk powietrza, … Czytaj Dalej [453]. Nie wiem nic, nic o snach (ważek, ciem i motyli).
Obserwuję czasami (nie tylko gramatycznymi) postępowanie (nie mydlić ze stepowaniem, czy innym tańcem) dwunożnych i wyprostowanych. I zadziwia mnie ów paradoks. Niektórzy przedstawiciele/ przedstawicielki mylą bezczelne postępowanie z siłą płynącą z odwagi jako przykład na uzewnętrznianie wiary we własne siły, a delikatność za tchórzostwo i zwątpienie w nie, albo brak asertywności.To tak jakby wierzyć, że … Czytaj Dalej [452]. Para doks, czyli para w kropkę.
Przecina nitkę autostrady. Patrzy na kłosy jak łagodnie głaszczące przez wiatr. Błędnie myśli trafiają do celu. Z(a)dania(ro)złożone układają się w mozaikę opowieści. Powietrze lepkie i cierpkie od kroków, snów, słów, i oddech_uff łapczywie zamykanych w trzewiach. Szczeliny istnienia. I notatki na mankietach dat płyną,płyną, płyną. Łyk jazzu i samotności. Kropka potu spływa alfabetem zmęczenia.Patrzy po … Czytaj Dalej [125+2].
Siedzi na tronie całą rzycią i jeszcze ma dość miejsca, by móc się wiercić! [Krew elfów, Andrzej Sapkowski]. Archeolożki i archeologowie potrafią ustalić (i to w tempie ekspresowym) płeć szkieletu człowieka na podstawie jednego czynnika. Tak jednego, kształtu os coxae czyli parzystej kości, która wchodzi w skład obręczy kończyny dolnej lub tylnej. Tak, tak, c … Czytaj Dalej [451]. Lepiej dobrze stać niż źle siedzieć. (Na)leży przejrzeć i przyjrzeć się temu stwierdzeniu choćby w (pro)pozycji horyzontalnej. Będzie o (nie) udawaniu Greka i co nie co Rzymianina (i Rzymianki…)Czyli o czymś (nie zupełnie) innym.[ #Szczelin w szczegółach ciąg dalszy].
Listy i [inne] brewerie. 