[405]. Klops,czyli keks, kleks znaczy…

Myślę nad tym by powrócić do korzeni. Jeśli chodzi o blog.Pod względem treściowym, słowem, a raczej trzema: szykują się zmiany. Jeszcze nie do końca doprecyzowane,są, są w przedsionku, albo w przedpokoju, jak zwał/a tak zwał/a, ale to nie zawał, ani trzęsienie ziemi, czy klawiatury.

Chciałabym by artykuły pojawiały się w poniedziałek i czwartek, albo chociaż w jednym ze wskazanych wyżej dni. Ponieważ przywiązuję dużą wagę i rozwagę do merytoryki to nie chcę publikować czegokolwiek, byle by coś było, by się kręciło, a raczej czy tu, czy tam czytało. Wierzę w nas, czyli Osoby Czytające, można też sięgnąć tam gdzie wzrok nie sięga, jako to rzekł i zapisał wieszcz. Przynajmniej nie sięga na pierwszy rzut oka (oj karkołomna konstrukcja zdania) czyli do archiwalium. A co tam? Można, można. No to, dlaczego by nie (poczytać)?

A skoro już tak językowo i filo logicznie to dlaczego nie garść ciekawostek z ciekawego języka polskiego? A w zasadzie, i w kwasie, a nie bo to oto o inkauście.

No, dlaczego nie? Znany już za czasów jak najbardziej starożytnych naszych przodkiń i przodków. Z łaciny znaczy mazidło czernidło. I to najmniej urozmaicone określenie, w odróżnieniu od składu. Atrament sporządzano z sadzy, czy żywicy, osadu winnego, no, no mamy już winnego ów kleksów szkolnych uff… Pamiętacie lata sześćdziesiąte, i dziesiątki roków późniejsze? Można by dołożyć jeszcze mątwę martwą czarną, a raczej jej wydzielinę dzielnie do składu owego włączoną, ale ale, atrament to na początku przynajmniej przypominał czarną pastę, na pastwę  i przekleństwo nie tylko białych kołnierzyków młodzieży szkolnej. Dopiero taki specyfik rozcieńczano roztworem ha!dwa i jeszcze: o! A jeśli tegoż dodano więcej, niż wymagało to szkiełko czy oko, to cóż, z roztworu robił się bezbarwny potwór… Który ściekał z pióra… Do pisania tytułów używano czerwonej barwy. Do tworzenia odmiany sympatycznej, czyli zastrzeżonej tylko dla niektórych, używano mleka. Osoba, która odbierała takowy list posypywała go, nie nie popiołem, ale pyłem uzyskiwanym np z węgla drzewnego.

Zależnie od składników trwałość mikstury była różna. (Zapraszam wszystkich Gości, kończy mi się termin ważności) Śpieszmy się pisać listy, tak szybko przestają być zdatne do przeżucia… Niektóre z papirusów egipskich nadal można by było odczytać, gdyby znać hieroglify, a niektóre wprost przeciwnie, czas nie tylko goi rany, cóż napisać o dzisiaj stosowanych paragonach? No, ale tych ostatnich nie zakopujemy w piasku, ale może o czymś nie wiem? Papirusy z Herkulanum utraciły elastyczność i trudno dziś je odwijać, śmiało pomógł w tym wybuch Wezuwiusza. I tak litera nie tylko prawa, ale i lewa i każda inna,  rozsypuje się w proch. Och, zapomniałabym, są także takie atramenty, gdzie adnotacja była czytelna, użyć gąbki, czyli zastosować regułę dwa razy p, przeczytać i porzucić, czyli zapomnieć. Gąbka to także synonim miecza, w takim znaczeniu używał tego słowa cesarz August, nie dziwota więc, że mawia się, że ten kto mieczem wojuje od miecza ginie… A może to dlatego, że w czasach starożytnych, i nie tylko wtedy papirus był towarem nie tyle deficytowym co bardzo, bardzo drogim. Popatrzcie na obrazy, z czasów renesansu, tam w pracowniach, nie ma koszy na papiery również z tego powodu…

I tym akcentem, kładę Kleksa na piksele. O Holender, lepiej skończyć na dziś (i chyba lepiej śpiewająco):

 

[Latający Holender, źródło].