[326]. Na szczęście.

gdyby Giordano mógł się uśmiechać to z pewnością by to uczynił otulając oddechem niczym Kot z Cheshire  frazę V=43πR3 [do siódmej potęgi] nagość nagłości w całej okazałości /(okazołzowitości obfitości) otwarte w posłowiu(co ciałem niebieskim się stało i trzy literową formę przybrało): jak, jak, j a k objąć i uczesać myśli i nie  pocieszać się gwarancją grawitacji tą, która karmi Atlasa równowagą  i głaszcze pewną  i prawą ręką  odpowiedzi zdziwienia  te mogące zachłysnąć się nie tylko tym świat(ł)em (od_bittem tłem ) [bły-](za)-snąć oto niespodziewane ćwiczenia z utraty (pewności) szkieletu z(a)mienności  zmiennych niepodzielny refren pioseneczki  wierzyć w wiedzę, a oznacza  to uczyć (się) bez ustanku panie Holst! Oznacza to również, wakat na Etacie  Pępka Świata.

Na szczęście.

Co jeszcze powie nam mechaniczne oko Jamesa Webba, a czego nie zdążył wyszeptać nam Spitzer ?

[Gustav Theodore (von) Holst ,Orchestra: BBC Symphony Orchestra ( z towarzyszeniem chóru kobiecego)
pod batutą Sir Adriana  Boulta(źródło nagrania)].

Jeszcze grubsza historia wszechświat:a/ów.  Uff. Na szczęście.

*tak wiem, brakuje przecinków i innych wycinków, ale to zamierzone i zmierzone, choć nieco zmierzwione. Ech.

[Vilhelm Hammershøi , Ida, czytająca list, źródło zdjęcia].

Reklamy