273. Opowieść na dobranoc.

— Widziałam film, w którym pan grał.

— Też jesteś wielbicielką Mistera Q?

—- Nie. Grał pan ojca, który nie znał własnego syna. Po raz pierwszy spotyka się z nim w barze, na stacji benzynowej.

— Ale tego filmu nikt nie ogląda.

— Jest tam mój ulubiony dialog. Pana syn mówi: „Dlaczego nie byłeś dla mnie ojcem?” Pan na to: „Nie sądziłem, że jestem gotów”. Ten dialog uświadomił mi coś ważnego.

— Co?

— Że nikt nigdy nie jest na to gotowy, więc nie ma się czego bać.

/ΩΩΩ Ω ΩΩΩ/

—[Mężczyzna 1]No więc główny bohater leży na łożu śmierci. Mruczy:. Powinienem był poświęcić się Tobie, i naszej miłości.  Zamiast marnować życie na karierę w ubezpieczaniach.

— [Mężczyzna 2]: A może mówi do niej coś zwykłego?Prostego. W rodzaju…: Trzymaj się.

— [Mężczyzna 3]: Nie. Do końca musi coś być o fizycznym bólu. Co myślicie o tym? : Morfina też już nie działa…

— [Kobieta]: Nie przypomni sobie o czymś nieistotnym? Może powie coś w stylu… Nie wiesz co się stało z tym breloczkiem, który dostałem od Ciebie dwadzieścia pięć lat temu? Tym, w kształcie podkowy?

— [Mężczyzna 5]. N i e.  Na łożu śmieci bohater milczy. Ona mówi:. (…) Zmarnowałam przez Ciebie tyle czasu. Najlepsze lata mojego życia. 

[Dialog z obrazu, Młodość, w reżyserii Paolo Sorrentino, który także napisał także scenariusz. Francja, dramat, 2015].

 

Niby nic nowego. Niby zestawienie zgranych klisz: Młodości ze starością. Doświadczenia z jego brakiem. Soczystości z kruchością zmarszczek. Przemijania z czasem. Krótko i długodystansowych spacerów. Zużywanie życia. Bez epitetów. Emfazy. Zbędnych dodatków, ekstraktów. Jak w kalejdoskopie. Zobaczcie same, spojrzyjcie sami. Chociaż plakat nie zachęca.

[Młodość. Scenariusz i reżyseria: Paolo Sorrentino Francja 2015, źródło zdjęcia].