247. Lemoniada, czyli Lem Ci da. Odrobinę (słów) (p)o poLEMizowaniu…

[Kongres futurologiczny, Stanisław Lem, Agora S.A,2008, tutaj wydanie papierowe, źródło zdjęcia, Agora 2012, audiobook został wydany przez Agore w 2008, lektor: Adam Ferency].

Przegląd niemożliwości w stanie czystym i brudnym i butnym, ale nie nudnym.I nie trudnym.

Spotkanie drugie. Pierwszego stopnia. Przy temperaturze (ciała) trzydzieści sześć i sześć, na zewnątrz jakieś marne siedemnaście. Tyle meldunkowych prognoz przed i po_ pogody. Za a nawet przeciw? Ci i tamci? Że co…

Najpierwiej były Bajki robotów. Wiem, wiem, powinnambyła zacząć, na początku był chaos. Ale nie! Potem nabyłam Listy Lema i Mrożka. Nabyłam, no bo nie przeczytałam, nieopatrznie, użyczyłam (nad czym cholernie ubolewam, a już nie chce wspomnieć, że z jakieś bardzo wiele krążek do mnie nie wróciło i ponad dziesięć wydań kalendarzowych… ) i wygląda na to i na tamto, że na wietrzne i bezwietrzne, ale i bezkres owe i bezczasowe nieoddanie. Już nie użyczam książek. Chociaż daje. Czasami. Bardzo: czasami. I nie chodzi o to, że się pozbywam. Nie cierpię jak ktoś/ia pod płaszczykiem prezentu utylizuje rzeczy.  Co to, to nie. Trotyle i Tyle dygresji.

Ale,  ad rem!

Chociaż nie namawiam do spania…A właśnie. Wiem, że pisałam tu i  ówgdziepopadnie, że nie czytam bele_tele_trystyki ekwilibrystyki, ale czy tu, czy tam, pod_czy_tu_je(m). Jem, ale nie pochłaniam. A co, rzadko, ale jednak. Zdarza się. I to nie ma być środek stylistyczno_magnetyczny_podkreślający, ważkość i ważność, nawet nie oś, ani ość. Po prostu i po krzywu zauważyłam, zanim zważyłam, że charakter beletrystki po którą sięgam się zmienił. Chociaż lubię (tako to mi się ostało) gdy treść mieni się różnymi znaczeniami.  Dla i tego częściej po fantasy niż po fantastykę. Bo tam, i odrobina archeopsychologii, bez uszczerbku dla światów [nie]dawnych, drugich, pierwszych i kolejnych, histerii, herstorii i hi[s]teorii. Z gramem wyobraźni i gamą wyobrażeń, przeobrażeń i nut.Do tego warstwa językowa i znaczeniowa, wiedza unurzana w nauce. I sztuce, i filozofii. Zabawa autorki/ autora i osoby czytającej, takie rozwiązanie i wiązanie zagadek.W fantasy nie ma technologii, oka wiedzącego technicznego, znanego z XX i XXI wieku. I to dla mnie blogosławieństwo błogo i sławie (ństwo).

Nie jeśli Ktoś lub Ktosia spodziewa się, że będę apologetką twórczości Lema…

…To się cienko mydli myli. Nie chodzi o to, że dobra (a nawet: lepsza) sztuka broni się sama. Bo i w to nie wierzę. To co mnie przekonuje to warstwicowość frazy Lema.  Gdy już się zagniezdziłam w akcji, i nauczyłam  czego mogę się spodziewać, jest nowe! No, piękniście! I ten język. I satyra, która nie tyra, ale delikatnie tyka, do_tyka prze_tykana miedzy wierszami. I swojskość. I ość i krem. I wybory. I rewizory. I katastrofa. Jakaż ona piękna. FAN_ta (i tamta) smagoria. Kategoria ekwilibrystyki. Tej i tamtej tyki.

A skoro słuchałam. To warto wspomnieć o lek to torze. A i owszem, bo interpretacja Adama Ferencego to lek podany prosto, po torze, znaczy, po nitce, do kłębka, do Lema. Oczy_wiście. Oczy może i powieszone, ale wzrok jest. I sięga dalej. Jak to postulował tu i tam (zwłaszcza tam) inny A_dam… A Lem? Oczywiście, Lem zwłaszcza, choć nie zawłaszcza. Oczy_wiście że daje. Zawiesza by sięgnąć. Gnąc, mnąc zużywać, zażywać, zużywać, bywać, czasowni[c]kować, i ować nikować. Przenicować.

Zdaje (się, że) Lem daje. Oka_zje do mylenia i myślenia. I chociaż oko niczego nie zje, to po polemizowaniu, człek, czyli na ten (i na tamten przykład i przekład) ja, czuje, że się najadł, nie wstydu, ale wiedzy, dysonansu i dystansu, smakowitego seansu i sensu, neo, nieco groteski.

Czy  wartko warto czytać Lema? Warto. Czy nadal jest aktualny? Pytania reoterytoryczne. A i owszem. Wszem i wobec. Nie chce napisać, że osoba uważająca się za czytającą i myślącą (w tym samym czasie, i nie chodzi o przyszły niedokonany, niedoszły i niesprawdzony) powinna. Przedwinna. I w ogóle i w szczególe. No, właśnie. Szczególnie w szczelinach szczegółu powinna się polemić, polenić przy Lemie, a zwłaszcza. W płaszczyznach jego tekstów, tekst ów może być  doskonałym przyczynkiem by zacząć przyniewygodę . Dobrego smaczenia, lepszego znaczenia.

PS. No i był ktoś kto żył całkiem niedawno, i używał (świadomie) słowa humbug! To ok(o)(k)reślenie i uchosłyszenie nie od_nosi się do Kongresu, bynajmniej. Treść pieści uwodzi, ale nie szkodzi. Jest o tym, a zwłaszcza, o tamtym tym, tam, pod tym, i przed tym. A poza tym… I przede wszystkim: Bierzcie i czytajcie, czy tu, czy tam, to wszyscy… Bo warto myśleć wartko.

Skrócony od_noś[ ni(c)k] do tekstu: http://wp.me/p59KuC-QC