[15+1]. Kołysanka, czyli Miłość.

18
Napisany przez 5000lib

noc tężeje wzmaga się ciemność jak werniks zapada nad miastem zamyka go bez planu pozory robią to co potrafią najlepiej mylą tyle się wydarza w ciszy nie sposób zamknąć w gest otworzyć w czynie słowa są bezradnie piękne tylko forma tylko smukłość gramatycznie niepoprawna szelest wymyka się  znaczenie i smak wchodzę do wody zanurzam się delikatnie czuję jej gorycz i siłę tkwiącą w niestałości chłód i moją gęsią skórę płynę

pamiętam rocznice nieokrągłe twarze  gesty wzdłużające się cienie za ciasne buty myśli za wąskie horyzonty sprzeczności fantasmagorie zdziwienie piękna i moc zachwytu niosą mnie rady dawane nie w porę skradzione chwile zdarzenia zdań i równoważniki prognoz, rytm kroków rozmów i dat   płynę

kalejdoskop tęsknota otwiera przeszłość pragnienie przyszłość jestem każdym ruchem i zastygłą myślą płynę

wiatr kładzie się na mojej twarzy usta pierzchną oddycham miarowo płynę

***

***

Aga Zaryan nagrała album dla Muzeum Powstania Warszawskiego [2007] Jednak dla mnie materiał który wykracza Poza  wszelkie rocznice. I taki był zamysł autorski. By pokazać wszystkie odcienie codzienności. Oczywiście znajdziemy tutaj, tak w warstwie  stricte tekstowej, tak doboru postaci, jak i aranżacyjnej Ślady. Ślady. Ślady…

Krystyna Krachelska— Od miasta wolała otwarte przestrzenie, wieś, pola, chmury, i niebieskie niebo. Posiadała fenomenalny słuch, śpiewała tak publicznie, jak prywatnie. Użyczyła twarzy warszawskiej Syrence, o czym nie wiedzieli jej Rodzice, czy Bliscy, z którymi podówczas mieszkała (w warszawskiej komunie przy ul. Fałata). Tym trudniej było ukryć ten fakt, iż owo pozowanie trwało rok.  Syrena miała być szklana, umieszczona na postumencie niejako wyłaniającą się z Wisły. Ostatecznie nie zrealizowano tej wizji gdyż pochłonęła by za dużo środków finansowych. Krystyna Krachelska zginęła pierwszego dnia, w pierwszej godzinie Powstania Warszawskiego na Polach Mokotowskich. Została postrzelona przez niemieckiego snajpera. Ratowała rannego kolegę.

Ostatni wiersz napisała dwa miesiące przed  śmiercią.

  • AGA ZARYAN  UMIERA PIĘKNO
  • 1.Kalinowym mostem chodziłam – sł. Krystyna Krahelska
    2.Warszawa widziana po raz trzeci – sł. Elżbieta Szemplińska
    3.Wiersz o nas i chłopcach – sł. Krystyna Krahelska
    4.Miłość– sł. Krystyna Krahelska
    5.Żoliborz – sł. Mira Grelichowska
    6.Umiera piękno – sł. Anna Świrszczyńska
    7.Kolęda warszawska – sł. Józef Żywina
    8.Piosenka o Powstaniu – sł . Jan Twardowski
    9.Miłość (repryza) – sł. Krystyna Krahelska
  • Michał Tokaj muzyka i aranżacja wszystkich utworów, fortepian
  • Michał Barański — kontrabas,
  • Łukasz Żyta —perkusja
  • ponadto: harfy, obój i sekcja smyków.

18 Comments

  2. Jak my mało wiemy o powstaniu. O tej dziewczynie dowiedziałem się dopiero w tym roku. A przecież Syrenkę Warszawską znam doskonale. I zmienia się moje spojrzenie, bo teraz patrzę na ten pomnik zupełnie inaczej.

    Polubione przez 1 osoba

    Odpowiedz

    1. Zauważam taką prawidłowość, nie wiem czy się ze mną zgodzisz (?), że im więcej się wie, tym spostrzega się jak mało. Tak są miasta, gdzie Historia leży na ulicy, i niektórzy na tym poprzestają, nie chcę kogoś oceniać, tak po prostu jesteśmy uczeni i uczone, szybka wizyta w muzeum, które zazwyczaj nie jest atrakcyjne, oczywiście, że dyskurs i w tym aspekcie się zmienia.
      Ad vocem zmiany. Właśnie zmienia się dyskurs o Powstaniu wystarczy sięgnąć po książki: Czesałam ciepłe króliki, albo Made in Poland. Tak mam tak samo inaczej patrzy się na historię, którą się zna, która staje się chociaż trochę nasza. Pozdrawiam zapraszam.

      Polubienie

      Odpowiedz

      1. O Powstaniu tu dysputował nie będę, bo nie pora po temu, a i czasu nadto skąpo, ale w pełni się zgodzę, że „są miasta, gdzie Historia leży na ulicy” niedostrzegana, a nawet rzekłbym, że i przydeptywana czasami, gdy zawadza… Ale to dostrzeganie akurat zależy od nas samych i od tego jak umiemy (i nauczymy innych) dostrzegać… I nie mówię o pomnikach i monumentach, a o starych klamkach, zaklęśnieniach bruku, kołatkach, wykuszach okien i imaginowaniu tego, czegóż te okna świadkiem być mogły…
        Kłaniam nisko:)

        Polubione przez 1 osoba

        Odpowiedz

  4. Nadrobione 🙂
    Się koleżanka rozpisała ostatnio 🙂 wpisów jak mrówków 😉
    I jak zwykle podziwiam lekkość pióra (klawiaturki) i znajomość szczególików 😉
    oby ciągle.
    pozdro

    Polubione przez 1 osoba

    Odpowiedz

  6. Wachmistrzu.
    Ad vocem powstania napiszę, że ile ludzi, tyle historii. Podałam przykładowe książki, ale przecież nie są, na szczęście jedyne. Także myślę, że nie jest to najfortunniejszy czas by dyskutować o Powstaniu.
    Co do historii i Historii, to tak właśnie to miałam na myśli. 🙂
    Wspomniany przeze mnie Aleksander Głowacki obruszał się na budowanie pomników, ku czci takiego Mickiewicza na przykład, gdyż mówił, że wiedza jest ważna, że wiele osób głoduje, że… Po prostu są inne priorytety…
    Dobrego dnia życzę i się odkłaniam.

    Polubienie

    Odpowiedz

    1. Z punktu widzenia Krakauera Imć Aleksander Głowacki posłynął zapisem z wizyty w mem mieście („Stanąłem nieopodal rynku i byłbym spał dobrze, ale jakiś wariat grał co godzina na trąbie”), po którym ciężko mi cokolwiek Jegomościa traktować nadto poważnie, czegokolwiek by o czemkolwiek głębokiego ów nie napisał…:)
      Kłaniam nisko:)

      Polubienie

      Odpowiedz

    1. Tak, chociaż miasta jako takiego nie lubiła. Mówią, a konkretnie chyba jej kuzynka mówi, że ona miała przeczucie śmierci, wiedziała, że zginie. Przez to w jaki sposób się porusza, jaką budowę ciała ma, to zresztą ją predysponowało by stała się Syrenką Warszawską. Nie chciano rachitycznej, eterycznej panny…

      Polubienie

      Odpowiedz

Zapraszam do dyskusji :):